මීට දශක දෙකකට දෙහමාරකට පෙර මාර්තුවේ යම් කිසි දිනෙක ශ්‍රී ලංකාව ලෝක කුසලානය අත පොවන මානයටම පැමිණ සිටියේය. අප ඉදිරියේ ඇත්තේ ලෝක කුසලාන අවසාන පූර්ව තරගයකි. ගතවන සෑම තත්පරයක්ම අප ගෙවන්නේ මින් පෙර කෙදිනකවත් පසු නොකළ නුහුරු නුපුරුදු අඩවියකය.
වමත් කසකරුවාගේ ඔබ නොදන්නා ආරම්භය
ශ්‍රී ලංකාවේ පමණක් නොව ලෝකයේම සීමිත පන්දුවාර තරග රටාව සහ ….
1996 ලෝක කුසලාන ගමන් මගෙහි විශාලම බාධකය දැන් අප අභිමුවේ තිබේ. එක් පසෙකින් ඉන්දියානු උපමහද්වීපය තුල කිසිලෙසකින් අසරණ නොවන ඉන්දියානු කණ්ඩායමය. පිත්ත අතට ගත් සචින් තෙන්ඩුල්කාර් ඔවුන්ගේ ප්‍රධානතම විරුවාය. අනිල් කුම්බ්ලේ නම් දඟ පන්දුකරුවාගේ පන්දු කොයි අතට පනීදැයි සිතාගත නොහැකිය. අනෙක් පසින් යෝධ පවුරක් ලෙසින් නැගුණ ලක්ෂ සංඛ්‍යාත කල්කටාවේ දැවැන්ත ඉන්දියානු ප්‍රේක්ෂකාගරයය.
මොහොමඩ් අසාරුඩීන් නම් ඉන්දියානු නායකයාගේ ඇරයුමින් අපිට එදා ලැබෙන්නේ ලාංකිකයින් උපන් හපන්කම් පෑ ලකුණු හඹා යෑම නම් නොවේ. අසාරුඩීන් එදා ගත් තීරණය ඔහු සෑහෙන වරද්දා ගත් එකකි. නමුත් තණතිල්ලේ උඩු ස්ථරයට යටින් සැඟව සිටි භයංකර මාරයාට වඩා ලකුණු වේගයෙන් රැස්කරන ශ්‍රී ලාංකීය පිතිකරණ ලැයිස්තුවේ සිටි මාර පුතුන් අසාරුඩීන් වඩ වඩාත් බියට පත්කළේය.
එදා අප කාසියේ වාසියේ දිනුවා නම් අර්ජුන රණතුංග අනිවාර්යයෙන්ම ලකුණු හඹා යෑම තෝරාගන්නේය. අපේ සැලසුම් සකස් වී තිබුණේ ඒ ආකාරයටය. එදා තරගයට මොහොතකට පෙර කඩුල්ල පරීක්ෂා කළ ශ්‍රී ලංකා පුහුණුකරු ඩේව් වට්මෝර්ට තරු විසිවුණේය. තණතීරුව කිසිම ආකාරයකින් පන්දුවාර සීයක් ක්‍රීඩා කිරීමට සුදුසු මට්ටමක තිබුණේ නැත. වහාම නායක අර්ජුන සොයා ගිය වට්මොර් ශ්‍රී ලංකා සැලසුම් වෙනස් කරගත යුතු බව ප්‍රකාශ කළ ද තද හිතැති අර්ජුන ඊට කැමති වූයේ නැත. ශ්‍රී ලංකා පිතිකරුවන්ගේ භයානක සහ බරසාර පිතිහරඹය දන්නා ඉන්දියානුවන් කාසිය වාසිය දිනුවහොත් කිසිලෙසක අපට දෙවැනියට පන්දුවට පහර දෙන්නට නොදෙන බැව් දන්නා වට්මෝර්ගේ එකම පැතුම වූයේ අර්ජුන කාසියේ වාසිය පරදිනවා නම් යෙහෙකි යන්නයි. එදා කාසියේ වාසිය උරගා බැලීමෙන් අනතුරුව නැගුණා වූ ඉන්දියානු ජයගෝෂා හමුවේ වඩාත්ම සතුටට පත් ශ්‍රී ලාංකික හිතවාදියා ඩේව් වට්මෝර් වන්නට ඇත.
එදා ඉන්දියානු නායකයා ගත් තීරණයට උපරීම සාධාරණත්වය ඉටු කරමින් ජවගල් ශ්‍රීනාත් ලොවක් බියෙන් සලිත කළ ශ්‍රී ලාංකික ආරම්භක පිතිකරුවන් දෙදෙනා පළමු පන්දුවාරයේ දී ම ක්‍රීඩාගාරයට හරවා යැවීමට සමත්කම් පෑවේය. තරගයේ දෙවැනි පන්දුවාරය ඇරඹීමටත් පෙර සටනේ අඩකටත් වඩා ජයග්‍රහණය ඇති බැව් පැහැදිලිව පෙනෙන්නට තිබිය දී අප කතානායකයා පිටියට පිවිසුණේය.
තමා වටා ඇති සියලුම සෘණාත්මක සාධක පසෙකලා උපරිම මානසික ඒකාග්‍රතාවයකින් කටයුතු කිරීමට තරම් උසස් මනසක් කෙනෙකුට ලැබෙන්නේ ඉතාම කලාතුරකිනි. අරවින්දගේ අවසාන පූර්ව තරගයේ ඉනිම එවැන්නකි.
අරවින්ද එම ඉනිමේ එල්ල කළ මුල්ම පහර ලේට් කට් පහරකට සමාන පහරකි. අරවින්දම පසුව කී පරිදි එය තමාටත් වඩා තමාගේ ප්‍රතිවාදියා කෙතරම් බිය ගන්වන සුළු පහරකි. එදා අනිල් කුම්බ්ලේගේ පන්දුවක් අරවින්දගේ මැද ඉන්න බිමට සමතලා කරන විට ඔහු අගනා ලකුණු 66ක් කණ්ඩායමට එක්කර තිබුණේය. ඊට වැය වී තිබුණේ පන්දු 47කි. ඉන් පන්දු 14ක්ම විවිධ දිශාවලින් පිටිය සිසාරා ගොස් හතරේ සීමාව සිපගෙන තිබුණි.
මගේ පෞද්ගලික විශ්වාසය අනුව එදා අරවින්ද ද සිල්වා දියත් කළ ඉනිම අප එක්දින වංශ කතාවේ හොඳම ඉනිම් කිහිපයෙන් එකක් වන්නට පුළුවන. එදා ඊඩන් ගාඩ්න්ස් පිටියේ හිඩැස් අතරින් ඔහු යොමු කළ ඩ්‍රයිව් පහරවල් ශල්‍ය වෛද්‍යවරයෙකුගේ සියුම් සැත් පහරවල් සිහි කළේය.
ඉන්දියානුවන් ඉන්දියාවේ දී පරාජය කිරීම කිසිලෙසකින්වත් ලෙහෙසි කටයුත්තක් නොවේ. එදා කල්කටාවේ ඊඩන් උයනේ දී අප ලද ජය ලෝක කුසලානය තරම්ම දැවැන්ත ආකාරයෙන් අප ශ්‍රී ලාංකිකයින්ට වටින්නේ ඉහත සාධක නිසාය.
බොහෝ දෙනා පවසන ආකාරයට අරවින්ද ද සිල්වා පිත්ත අතැතිව පිටියේ සිටින විට හැඟෙන තරමේ විශ්වාසනීයත්වයක් ශ්‍රී ලංකාවේ කිසිදු පිතිකරුවෙකුගෙන් එතෙක් මෙතෙක් දැනී නැති බව ද කියන්නට උවමනාය. කල්කටාවේ, ලාහෝර් නුවර හෝ කෙන්යාවේ නයිරෝබි කියා වෙනසක් තිබුණේ නැත සෙස්සන් අසරණ වන බොහෝ තැන්වල ඔහුට ලකුණු තිබුණේය.
පොඩිම තැනින් ලොකුම තැනට ගිය වසීම් අක්‍රම්
ඒක සම්පූර්ණයෙන්ම අහම්බයක්. 1984 වසරේ පාකිස්තානයේ ….
බොහෝ දෙනා පවසන පරිදි ඔහු උපතින් ගෙන ආ දායාදය උපරිම ලෙස ක්‍රියාවට නැංවූයේ නැත. ක්‍රීඩා දිවිය ආරම්භයේ දී තිබූ හිතුවක්කාර වගකීම් රහිත ක්‍රීඩා ශෛලිය නොවන්නට ඔහු නමින් ලියවුණු බොහෝ වාර්තා මීට වඩා උසස් මට්ටමක තිබෙන්නට තිබුණි. අනූව දශකයේ ක්‍රිකට් පිටියේ වැජඹුණු බොහෝ පන්දු යවන්නන් ඔහුගේ ප්‍රහාරයන් හමුවේ දණින් වැටුණ බව එකල ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් සමග අත්වැල් බැඳගත්තෝ දනිති.
1992 වසරේ සිංහල සමාජ ක්‍රීඩා පිටියේ ඕස්ට්‍රේලියානුවන්ට එරෙහිව පැවති සුප්‍රකට ටෙස්ට් තරගයේ දෙවැනි ඉනිමේ අරවින්ද එල්ල කළ හිතුවක්කාර පහර නොවන්නට තරගයේ සීයට අනූවක් අනූපහක් පාලනය නතු කරගෙන සිටි ශ්‍රී ලංකාව පරාජය වන්නේ නැත. එදා අරවින්ද එල්ල කළ පහර බොහෝ කාලයක් යනතුරු ඔහුගේ සිතේ හොල්මන් කළේය. අරවින්ද නම් වගකීම් සහගත පිතිකරුවා උප්පත්තිය ලබන්නේ ඒ ඛේදජනක දිනයෙන් අනතුරුව බව බොහෝ දෙනාගේ මතයයි.
ශ්‍රී ලංකා පිතිකරුවන්ගේ පිතිකරණ හැකියාව වෙනත්ම තලයකට ගෙන ගිය විශිෂ්ටයා අරවින්දය. ඔහු වැන්නෙකු අපේ ඉතිහාසයේ සිටියේ නැත. ඔහු වැන්නෙකු ඉදිරියේ දී බිහිවෙන්නේ ද නැත. ඔහු ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් වෙනුවෙන් ඉතිරි කොට නික්ම ගියේ සදා අමරණීය, ස්වර්ණමය මතකයකි.
>> තවත් විශේෂාංග ලිපි සඳහා පිවිසෙන්න <<
